Watain - Lawless Darkness

Gitar Tonları

  Merhaba sevgili okurlar, yine en büyük meşgalem olan müzik hakkında birkaç satır saçmalayacağım izninizle. Kritiğe başlamadan önce bu türün büyük bir hayranı olmadığımı, hatta şekilciliklerinden, tavırlarından, söylemlerinden vs. hiç mi hiç hazetmediğimi belirteyim. Peki neden ben böyle bir grubun albümünü yorumluyorum? 

Güzel soru, çünkü bu grubun çok güzel gitar tonları var! Evet kulu köpeği oldum lan, hani deseler ki adamlar çok mu muhteşem beste yapıyor kendi türünde belki iyidir ama bence çokta ahım şahım değil bildiğin düz black metal nedense bu grubun beni çeken bir atmosferi var.Neyse kritiği yazma sebebime cevap verdiysem artık olaya girişebiliriz.

 Sağdan soldan okuduklarıma göre bu albümde grup dinleyicilerin pek aşina olmadığı bazı epikliklere yer vermiş. Örneğin albümün beşinci şarkısı Wolves Curse 9.12, albümü kapatan şarkı Waters Of Ain ise 14.31'lik bir şarkı. Buna rağmen genel olarak uzun şarkılara sahip olmasına rağmen sıkmıyor gayet dinletiyor kendini. Yukarıda düz black metal dedim ama bir black metal albümünden beklenene göre bir sürü melodik bölüme sahip, muhtemelen beni çeken şeylerden biri de bu melodik bölümlerin albümün havasını daha kasvetli yapması.(Ve tabi ki grubun taşına toprağına kurban olduğum İsveç'den çıkması.) Grubu ilginç kılan diğer bir özellik ise vokal ve bas gitar'daki E.'nin amansız bir thrash metal hayranı olması, öyle ki bir ropörtajında "Master Of Puppets'ı Transilvanian Hunger'dan daha fazla dinlemişimdir." diyor. Albümün kapağı, arka kapağı falan muazzam bu arada.

 

  Çok uzatmaya niyetim yoktu zaten, tam zamanı şu sıralar 11 ayın sultanıda gelmişken hepinizi bu problemli arkadaşları dinlemeye davet ediyor ve benden ısrarla bir Meshuggah kritiği bekleyin diyip huzurlarınızdan ayrılıyorum.  

8/10

Albüm Bilgileri: 

Çıkış Tarihi: 7 Haziran 2010 

Plak Şirketi:  Season Of Mist

Şarkılar: 

01. Death's Cold Dark

02. Malfeitor

03. Reaping Death

04. Four Thrones

05. Wolves Curse

06. Lawless Darkness

07. Total Funeral

08. Hymn To Qayin

09. Kiss Of Death

10. Waters Of Ain

Web: http://www.myspace.com/watainofficial

Linkin Park - Hybrid Theory
Karanlıkta Bir Fener!                               

 Dünyadaki mainstrem piyasaya hakim olan müzik türlerinin hepsi Türkiye'de 5-10 yıl sonra patlamıştır, nedenini bende bilmiyorum ama tıpkı 80'lerde hüküm süren Thrash Metal akımının ülkemize ulaşması 90'lı yıllarda ortaya çıkmış Kronik, Pentagram, Early-Athena vs. gibi gruplar sayesinde, aynı şekilde MTV'nin akıl almaz desteğiyle sadece sert müzik değil popüler müzik camiasında da büyük ilgiyle karşılanan Grunge akımının Türkiye'de ancak 99'dan sonra takip edilmeye başlanması gibi Nu-Metal akımına mensup gruplar da yerli müzik kanallarında ancak 00'lerin ikinci yarısında yer bulmaya başlamıştı.
 İşte o Nu-Metal'in bizdeki şaşalı dönemlerini yaşadığı 2005-06 yılları civarında dinlemek istediği şeye henüz karar verememiş küçük bir çocuk televizyonda bir kliple karşılaşır.
 

 Klibin başlangıcında sokak arasında sürten ergen grubunun içinden bir kızın gözü kapşonlu bir cüceye takılır. Söz konusu ergenlerden ikisi cüceyi takip etmeye başlarlar ve kasvetli, yeşil tonların hakim olduğu bir tünele girerler. Tünelde sarı saçlı parlak bir abi ve kırmızı saçlı rap yapan vokaliste sahip bir grup çılgın atmaktadır. Grup çılgın atadursun kırmızı kıyafetli bazı arkadaşlar havalanır falan bunlar "La noliy?" şeklinde hafif tırssalarda izlemeye devam ederler. O sırada kararsız küçük velet artık ne dinleyeceğine karar vermiştir, artık günlerce müzik kanalları takip edilir videonun sonunda kısacık görünen grup/şarkı/albüm ismi gibi bilgiler kaydedilmeye çalışır, bir şekilde artık çocuk için "Sert Müzik" dünyasının kapıları açılmıştır!
Tahmin ettiğiniz gibi o küçük çocuk bendim, bugün Meshuggah'sından tut Pantera'sına efendime söyleyeyim Slayer'ından Rotting Christ'ına kadar dinlediğim ne kadar "Extreme" grup varsa bunu sözkonusu albüme ve gruba borçluyum. Bir nesli müzikle tanıştıran, bir tarza aitlik duygusu aşılayan Linkin Park'a duygusal bir bağım olduğu yadsınamaz bir gerçek elbette fakat grubun özellikle ilk iki albümünde müzikal olarak da gayet tatmin edici bir içerik olunca gruba olan sevgim kolay kolay bozulmayacak gibi görünüyor(A Thousand Suns'dan sonra bozulmadıysa daha da bozulmaz sanırım heheh).
Gelecekte beni ne kadar hayal kırıklığına uğratacak olsa da Hybrid Theory ve Meteora benim ve yaşıtlarımın aklını almıştı resmen okulda topluca In The End falan söylediğimizi hatırlıyorum. Sonuç olarak böyle abarttığım bir albümü rakamlarla da desteklemek istiyorum sayın okurlar, Hybrid Theory dünya çapında tam olarak 25 milyon adet satarak 21. yüzyılın en çok satan albümlerinden birisi olmuştur! Classic Rock dergisi tarafından "The 100 Greatest Rock Albums Of All-Time" listesinde 72. sırayı kapmıştır. Sanırım bu bilgiler bile albüme önyargısız en az bir kere şans vermeniz gerektiğini öğütler niteliktedir.
Toparlamak gerekirse piyasanın kaderini değiştiren, türlerin kaynaşması hadisesinin en radikal adımı olan bu albümü dilimin döndüğü kadar anlatmaya çalıştım, umarım True Metal!!1bir11!! kafasına girmeyip dinlediğiniz şeyden zevk almaya bakarsınız. Keyifli dinlemeler.

                                                                                10/10

Albüm Bilgileri:

Çıkış Tarihi: 24 Ekim 2000

Vortex Of Clutter - The Ghosts Of A New Generation (EP)

 Dünya metal sahnesinde pek bir yeri olmayan, güzel albümler çıktığında özellikle yabancı dinleyicilerin çok şaşırdığı bir ülke olduğumuzdan dolayı Vortex Of Clutter (ve hatta son günlerde çok güzel bir albüm çıkaran Thrown To The Sun) gibi grupları tanıtmayı kendime bir borç bilirim.
 Diğer yerli gruplara göre çok daha üretken olan VOC, 2008 yılında kurulmuş olmasına rağmen 2 EP ve 1 albüme sahip.Hücum kayıt olarak kaydedilen ilk EP'leri Everlasting Journey'den sonra çıkarttıkları Source Of Sickness, politik şarkı sözleri ve teknik yapısıyla dikkat çekerken zaman zaman sıkıcılaşan gidişatıyla dinleyicinin dikkatinin dağılmasına yol açıyordu fakat söz konusu EP'de durum böyle değil.Önceki albüme göre sound geliştirip besteler akıcılaştırmış, bas gitarın da sesini açmışlar.Yunanistan'daki isyana destek veren Cocktail, Pir Sultan Abdal'a adanmış Abdal şarkılarıyla grup baştan beri sürdürdüğü politik duruşunu sağlamlaştırırken farklı çevreler tarafından ilgi toplamayı başarıyor.
 4 şarkılık bir EP için lafı çok uzatmıyorum, teknik death metal ve türevlerini sevenlere albümü öneriyorum.Vortex Of Clutter'a da kariyerinde başarılar diliyorum.

7/10

Albüm Bilgileri: 

Çıkış Tarihi: 2012

Şarkılar : 


1.Patriarchy
2.Abdal
3.Cocktail
4.The Ghosts of a New Generation

Web: http://www.vortexofclutter.com/

Megadeth - Th1rt3en

Dünyanın Mustaine'e İhtiyacı Var!

 En az benim kadar Megadeth fanı olduğunu bildiğim arkadaşım Onur Uysal'la Th1rt3en adlı, tırt isimli, yeni Megadeth albümü hakkında soru cevap şeklinde kritik yapalım dedik.Acaba albümde ismi gibi tırt mı? David Ellefson'ın dönüşü Megadeth'e neler katmış? hepsi aşağıda.
  3 albümdür hemen hemen aynı tarzda giden Mustaine'den bu albümde nasıl bir rotaya kaymasını bekliyordun?
  Birbirinin aynısı albümler değildi açıkçası bu bir. Nedeni ise United Abominations gibi vasat altı bir albümden sonra Endgame gibi bir şaheserin çıkması Dave'in sağ-solunun belli olmadığının bir göstergesi idi. İlk dinlediğim Public Enemy No.1 single'ında albümün Endgame tadına bir albüm olacağı ama diğer 2000 albümlerinden izler taşıyacağını düşündüm. Never Dead ile Endgame temelli bir albüm olacağını hissettim. Albüm çıktığında ise Endgame'den bile güzel bir albümle karşı karşıya olduğumu daha ilk dinleyişte farkettim. Önceden sevmediğim şarkılar (Sudden Death, Public Enemy No.1) bile albümü tümden dinleyince güzel geldi. Dave iyi ki varsın!   
  UA vasat altı değildi bence ortalama bir metal albümüydü ama Megadeth diskografisiyle karşılaştırıldığında vasat kalıyor doğdudur. Peki Th1rt3en 2000'lerde yayınlanan Megadeth albümleri arasında nasıl bir yerde duruyor sence?
  The System Has Failed ile birlikte şu anda en zirvede duruyor. Daha iyisi yapılana kadar en iyisi bu.   Çünkü soundundan bestesine, sözlerinden vokaline beğenmediğim en ufak nokta yok. Bundan önceki Endgame'de soundu ve vokali beğenmemiştim. Ondan önceki UA'da hiçbir şeyi beğenmemiştim. Ondan da önceki The System Has Failed'da sound tek kelimeyle berbattı. Ama parçalar tamamen özgün ve güzeldi. Bende hala ayrı bir yeri vardır o albümün. (Youthanasia en ayrısı.) 
 The World Needs A Hero'yuda sayıcaz mı 2001 çıkışlı o da.
 O albümde sevdiğim şarkı var mı onu sorsana sen!   Return to Hangar hariç hiçbir şarkıya tam anlamıyla ısınamamıştım.Yıl 2012 olacak hala aynı. Return to Hangar'ı da çok sevdiğim söylenemez. 2000'li albümlerin yüz karasıdır bence.
  Dread And The Fugitive Mind'ın solosu yeter be abi. Evet sıradaki sorumuz aslında bu sorunun bana sorulması gerekirdi (hehe); Ellefson'ın dönüşü yaramış mı? Gruba neler katmış sence? Ben bu albümde çok fazla katkısının olmadığını düşünüyorum, sonraki albümlerde  farkını daha çok hissettirecektir. 
  Evet çok yaradı. Ellefson'sız albümlere baktığında hep basitlik, hafiflik görürsün. Parçalar kolaydır vesaire. Ellefson'lı albümlere baktığında ise parçaların sağlam ve ağır olduğunu görürsün. Bası daha rahat duyarsın. Basın ne kadar güzel olduğunu bir kez daha anlarsın. Ellefson'lı olup da bass-only dinlemediğim albüm yoktur.
 Ellefson'la Dave'in bir anısını anlatayım mı?
 
  Anlat hacı anlat. :)
  Dave, Metallica'dan kovulunca hırs yapıp gece gündüz evinde gitar çalışıyormuş. Kendi gitar tekniklerini yaratıyormuş. Komşuları bu durumdan çok rahatsız oluyormuş. Alt komşusu artık dayanamayıp polise şikayet etmiş. Alt komşusu kim dersin? David Ellefson!
  Hahhaha iyiymiş. Önceden yayınlanan 4 şarkının (Sudden Death, New World Order, Millennium Of The Blind, Black Swan) albümde yer alması hakkındaki fikrin nedir? Sence riff tanrısı Mustaine yaratıcılık sıkıntısı mı çekiyor?
  Yaratıcılık sıkıntısı çekmiyor. Sudden Death zaten albümden bir yıl önce çıkmıştı, albüme yakışır bir şarkı idi. New World Order'ın soundı yenilendi, tekrar çalındı, teknikler eklendi. Bu diğer eski şarkılara yansıdı. O kadar. Black Swan'un ilk hali ile Th1rt3en halini dinlediğin zaman çok fark olduğunu görürsün. Sevdiğin şarkıyı daha çok seversin, sevmediğin şarkıyı bile seversin. (He tabi bunda gitaristlerin, dönemin stüdyo koşullarının etkisi çok büyük.)
  New World Order'ın o çiğ hali daha bi güzeldi sanki diğerleri hakkında senin gibi düşünüyorum ama.   New World Order fazla çiğdi be abi demo kayıttı resmen. Bangır bangır bas duyamıyorduk, gitar sesleri ince geliyordu, vokal fazla inceydi vb. vb. türlü olumsuzluk sayabilirim ama Black Swan'ın eski halinin başını hala severim. Kesinlikle süperdi hala da süper.    Mustaine "Grubun kuruluşunda Shawn olsaydı bugüne kadar hiç davulcu değiştirmezdik." demiş. Sence Shawn Drover Megadeth'e layık bir baterist mi? 
  Haha! Yıkama yağlama.Ya tabiki iyi ki iyi bir baterist ama The World Needs a Hero albümündeki baterist ondan daha teknikti. Dave'in grubunda kalman senin tekniğine bağlı değil; senin emirkulu olmayı kabullenmene bağlı. Öyle olmasa grup her sene eleman değiştirir miydi? 
  Baterist değilim ama bence Shawn gelmiş geçmiş en dallama Megadeth davulcusudur, klasik fan görüşü ama ben hala en iyisinin Nick Menza olduğunu düşünüyorum.
  Menza tabiki candır. Ama elimizdeki olanaklara baktığımızda Shawn gayet iyidir.   Her fan gibi ben de efsane dörtlünün birleşmesini isterim. Ama artık imkansız. O sebeple bu kadro korunmalı. 
  Son olarak albümdeki favori şarkını ve en sevdiğin Megadeth albümünü alayım.   
  Çok zor bir soru ilk soru. Deadly Nightshade - Public Enemy No. 1 - Never Dead arasında kaldım resmen. Bana göre hepsi 1. ama birini seçmek lazımsa Public Enemy derim. En sevdiğim Megadeth albümü mü? Her yerde kullandığım 'nickname' den belli zaten. Youthanasia!
 Sağol dostum!
 Ne demek benim için zevkti. :)

Albüm Bilgileri :
Çıkış Tarihi : 1 November 2011

Şarkılar : 

1.Sudden Death
2.Public Enemy No. 1
3.Whose Life (Is It Anyways?)
4.We The People
5.Guns, Drugs & Money
6.Never Dead
7.New World Order
8. Fast Lane
9.Black Swan
10.Wrecker
11.Millennium Of The Blind
12.Deadly Nightshade
13.13

Web:  http://www.megadeth.com

Radiohead - OK Computer

 Hava Yastığı
  3 albüm ard arda "metal" türünde eserleri yorumladığım bloğumda bir değişiklik yaparak gelmiş geçmiş en muhteşem alternative rock albümlerinden olan Ok Computer kritği yapacağım izninizle ;
 Radiohead o kadar farklı duygulara hitap eden bir gruptur ki Chris Adler gibi bir "extreme metal" bateristini bile kendine hayran bıraktıracak özelliklere sahiptir.
 Pablo Honey ve The Bends gibi gitarın diğer Radiohead albümlerine nazaran daha baskın kullanıldığı 2 (deyim yerindeyse ham) albümden sonra grubun alışılagelmiş rock ensturumanlarını çeşitlendirdiği ve farklı sulara yelken açtığı dönemin de sinyallerini vermeye başlamıştır bu albüm.
 Makineleşen ve monotonlaşan şehir hayatına keskin eleştiriler getirirken aynı zamanda insanı hüzünlendirip duvarlara vurdurur "Q" dergisi tarafından da tüm zamanların en iyi albümü seçilmiştir. 
 İçerisinde "Paranoid Android" gibi "Karma Police" gibi müzik üstü başyapıtlar bulunduran albümün en büyük özelliklerinden birisi ise dinleyiciyi yaşına, ruh haline, dinlediği döneme göre farklı şekillerde etkilemeyi başarmasıdır bence.
 Yazıyı noktalarken dinlediğiniz müzik tarzı ne olursa olsun bu albüme bir şans vermenizi istiyorum. Bir dahaki yazımda görüşmek üzere.

 10/10

Albüm Bilgileri :

Çıkış Tarihi : 16 June 1997

Şarkılar :

1. Airbag
2. Paranoid Android
3. Subterrenean Homesick Alien
4. Exit Music (For A Film)
5. Let Down
6. Karma Police
7. Fitter Happier
8. Electioneering
9. Climbing Up The Walls
10. No Suprises
11. Lucky
12. The Tourist
    
    Web : http://radiohead.com/

Megadeth - Youthanasia

90'lar Klasiği

  "Rust In Peace" gibi thrash metal başyapıtından sonra gelen, azılı thrash metalcilerin hazmetmekte biraz zorluk yaşadığı geçiş albümü Countdown to Extincition'dan sonra Megadeth, yeni tarzını oturttuğu Youthanasia'yı yayınladı. Birçok hayran tarafından görmezden gelinen bu albüm, sonrasında gelecek klasik Megadeth tarzından epeyce uzakta olan, Cryptic Writings ve Risk'in de habercisiydi.
 Konserlerde en az şarkı çalınan, çalındığındaysa genç hayranların hangi albümde olduğunu bilmediği şarkılara sahiptir bu albüm.
 Çok sevdiğim ve dinlemekten bıkmadığım bu albümü şarkı şarkı incelemek istiyorum izninizle ;
 
 Reckoning Day : Adının hakkını veren (Hesaplaşma Günü) bir parçayla açılıyor albüm, saklı Megadeth hazinelerinden..
 Train of Consequences : Mustaine'in pek bir sevdiği single şarkısı, çoğu toplamada kendine yer bulan ayrıca basları muhteşem olan bir Megadeth klasiğidir.
 Addicted to Chaos : Nick Menza'nın davul ataklarıyla başlar, nakaratı da gayet akılda kalıcıdır.
  À Tout Le Monde : Her konserde mutlaka çalınan, muhtemelen grubun en tanınmış şarkısı. Nakaratı provayı izleyen Fransız bir gazeteci tarafından önerilerek İngilizce'den Fransızca'ya çevrilmiştir.
 Elysian Fields : Diğer şarkıların arasında kalmış, pek öne çıkmamış ama onlardan hiçbir eksiği olmayan bir şarkı.
 The Killing Road : Megadeth'in turneden turneye koşturduğu yolculuklara ithaf edilmiştir. Remastered versiyonu orjinalinden güzeldir, solosu bi değişiktir.
 Blood Of Heroes : Garip vokalli Mustaine parçası girişi ayrı bir güzeldir.
 Family Tree : Mustaine'in vokaline uygun sözleri olsun, baslarıyla uyum içinde olan davulları olsun, Friedman'ın aralara serpiştirdiği ufak sololarıyla olsun dört dörtlük bir şarkı.
 Youthanasia : Albüme adını veren, Marty Friedman'ın en zorlandığım solom dediği soloya sahip, aşmış Megadeth parçası.
 I Thought I Knew It All : Albümün en güzellerinden, çok güzel sözleri vardır.
 Black Curtains : Youthanasia'nın en karanlık şarkısı, defalarca dinlememe rağmen sevemedim bu şarkıyı.
 Victory : Bence Youthanasia'nın en güzel şarkısı, sözleri önceki albümlerdeki şarkı isimleriyle kurulmuştur. 4.30'luk süresi 2 dk gibi hissedilir.

  Billboard 200 listesine listesine 4. sıradan giren albümün kapağı nedeniyle Singapur ve Malezya'da satışını yasaklamışlardır. Bence albümün diğerlerine göre geride kalmasının sebebi kitlenin Megadeth'ten bu kadar melodik ve catchy bir albüm beklememesiydi sanırım, yine de Youthanasia'yı Endgame'e tercih ederim.

10/10

Albüm Bilgileri :

Çıkış Tarihi : 1 November 1994

Şarkılar :

1. Reckoning Day
2. Train of Consequences
3. Addicted to Chaos
4. A Tout le Monde
5. Elysian Fields
6. The Killing Road
7. Blood of Heroes
8. Family Tree
9. Youthanasia
10. I Thought I Knew It All
11. Black Curtains
12. Victory
    
    Web : http://www.megadeth.com/
              http://www.myspace.com/megadeth

 

Slayer - Divine Intervention

Kayıt Kurbanı 
  Sırada Slayer'ın en az sevilen, en çok dışlanan albümü var. Sex.Murder.Art gibi, Serenity In Murder gibi klasikleri içinde bulundurmasına rağmen kayıt kalitesine kurban gitmiş bir albümdür bu eğer sound'u pek problem etmiyorsanız taş gibi bir thrash metal albümü sizi bekliyor.
  Thrash Metal'in duraklama dönemine girdiği zamanlarda çıkan en güzel thrash albümlerinden biridir kanımca bu albüm, aynı zamanda Dave Lombardo'nun yerine gelen Paul Bostaph'ın çaldığı ilk albümdür. Billboard 200 listelerine 8. sıradan girerek , o zamanlar Nirvana, Pearl Jam gibi grupların egemenliğine girmeye başlayan sert müzik piyasasında gayet iyi bir yer edinmiştir. Gelelim şarkılara ilk 4 şarkı tamamen Kerry King'in alametifarikası olan hızlı, kısa ve etkili şarkılardan oluşmaktadır. 5. şarkıdan itibaren Jeff Hanneman etkisi hissedilmeye başlıyor ve şarkılar daha melodik bir hale geliyor. Slayer'ın büyük problem yaşadığı ve nazi suçlamalarına maruz kaldığı SS-3 adlı şarkı albümün 7. sırasındaki bir Hanneman eseri.

  Kartonetinde jiletle koluna Slayer yazan rahatsız bir fanın resmi bulunan albümün gayet güzel de bir kapağı var.

9/10
Albüm Bilgileri:

Çıkış Tarihi : 27 September 1994

Şarkılar :

1. Killing Fields

2. Sex. Murder. Art.

3. Fictional Reality

4. Dittohead

5. Divine Intervention

6. Circle Of Beliefs

7. SS-3

8. Serenity In Murder

9. 213

10. Mind Control

Web : http://www.slayer.net/us/home
          http://www.myspace.com/slayer